فرووانادیوم متشکل از وانادیوم و آهن بوده و از احیای پنتوکسیدوانادیوم با کربن در کوره های قوس الکتریکی یا با استفاده از فرآیند سیلیکوترمیک به دست می آید. فرووانادیوم در مقادیر کم به فولادهای میکروآلیاژی برای افزایش استحکام اضافه می شود. همچنین، در مقادیر بیشتر (نسبت به فولادهای میکروآلیاژی) برای افزایش استحکام و بهبود مقاومت به حرارت به فولادهای ابزار اضافه می شود. علاوه براین، فرووانادیوم مقاومت در برابر خوردگی فولاد را بهبود می بخشد، نسبت استحکام کششی به وزن آن را افزایش می دهد و می تواند استحکام کششی الکترودهای جوشکاری را افزایش دهد. فرووانادیوم به طور عمده به عنوان یک افزودنی در تولید فولادها و چدن های آلیاژی و در ساخت آهنرباهای دائمی و تولید فولاد ابزار، فولاد فنر، فولاد راه آهن و فولاد خطوط لوله نفت استفاده می شود. وانادیم هم عنصر اکسیدزدا و هم کاربیدساز است. وانادیم با ایجاد کاربیدها، ساختار فولاد را ریزدانه تر می کند، فریت را در فولادهای آستنیتی در دماهای بالا و محتوای کربن پایین ثابت می کند. وانادیم از گرافیتی شدن کربن در چدن ها جلوگیری می کند، سمنتیت را تثبیت می کند و به طور قابل توجهی عمق سختی پذیری چدن را افزایش می دهد و در عین حال چقرمگی آن را حفظ می کند. نقطه ذوب فرووانادیوم بسته به ترکیب شیمیایی آن 1700 الی 1900 درجه سانتیگراد است. محصولات فروانادیوم معمولا در بشکه های فلزی با وزن خالص 100 کیلوگرم بسته بندی می شوند